Prije određivanja najjačih oksidacijskih agenasa, pokušat ćemo razjasniti teorijske probleme u vezi sa ovom temom.
Definicija
U hemiji, oksidant označava neutralne atome ili nabijene čestice koje u procesu hemijske interakcije prihvataju elektrone iz drugih čestica.
Primjeri oksidatora
Da bi se odredili najjači oksidanti, treba napomenuti da ovaj pokazatelj zavisi od stepena oksidacije. Na primjer, u kalijum permanganatu u manganu je +7, odnosno maksimalno.
Ovo jedinjenje, poznatije kao kalijum permanganat, pokazuje tipična oksidaciona svojstva. To je kalijum permanganat koji se može koristiti u organskoj hemiji za provođenje kvalitativnih reakcija na višestrukoj vezi.
Određivanje najjačih oksidansa, fokusirajmo se na dušičnu kiselinu. S pravom se naziva kraljicom kiselina, jer upravo ovo jedinjenje, čak i u razblaženom obliku, može da stupi u interakciju sa metalima koji se nalaze u elektrohemijskom nizu napona metala posle vodonika.
S obzirom na najjače oksidanse, bez njih se ne možepažnja na jedinjenje hroma. Kromove soli se smatraju jednim od najsjajnijih oksidatora i koriste se u kvalitativnoj analizi.
Grupe oksidatora
I neutralne molekule i nabijene čestice (joni) mogu se smatrati oksidantima. Ako analiziramo atome hemijskih elemenata koji pokazuju slična svojstva, onda je neophodno da sadrže od četiri do sedam elektrona na vanjskom energetskom nivou.
Podrazumijeva se da su p-elementi ti koji pokazuju svijetle oksidirajuće karakteristike, a one uključuju tipične nemetale.
Najjači oksidant je fluor, član podgrupe halogena.
Među slabim oksidantima možemo smatrati predstavnike četvrte grupe periodnog sistema. Postoji redovno smanjenje oksidacijskih svojstava u glavnim podgrupama sa povećanjem atomskog radijusa.
S obzirom na ovaj obrazac, može se primijetiti da olovo pokazuje minimalna oksidirajuća svojstva.
Najjači nemetalni oksidant je fluor, koji nije u stanju donirati elektrone drugim atomima.
Elementi kao što su hrom, mangan, u zavisnosti od medijuma u kome se odvija hemijska interakcija, mogu pokazati ne samo oksidirajuća, već i redukciona svojstva.
Oni mogu promijeniti svoje oksidacijsko stanje iz niže vrijednosti u višu doniranjem elektrona drugim atomima (jonima) za ovo.
Joni svih plemenitih metala, čak iu minimalnom oksidacionom stanju, pokazuju sjajna oksidaciona svojstva,aktivno ulazi u hemijsku interakciju.
Kad govorimo o jakim oksidantima, bilo bi pogrešno zanemariti molekularni kiseonik. Upravo se ova dvoatomska molekula smatra jednom od najpristupačnijih i najčešćih vrsta oksidacijskih sredstava, te se stoga široko koristi u organskoj sintezi. Na primjer, u prisustvu oksidacijskog sredstva u obliku molekularnog kisika, etanol se može pretvoriti u etanal, koji je neophodan za kasniju sintezu octene kiseline. Oksidacija može čak proizvesti organski alkohol (metanol) iz prirodnog plina.
Zaključak
Oksidaciono-redukcioni procesi važni su ne samo za izvođenje nekih transformacija u hemijskoj laboratoriji, već i za industrijsku proizvodnju raznih organskih i neorganskih proizvoda. Zbog toga je toliko važno odabrati prave oksidacijske agense kako bi se povećala efikasnost reakcije i povećao prinos produkta interakcije.